o φίλος μου Ρούλα
Τα είπαμε τηλεφωνικώς. Να σου πω βρε thas ξανά ότι είσαι ο καλύτερος, ο ωραιότερος, ο εξυπνότερος, ο δυνατότερος, ο κομψότερος, ο λαμπερότερος, ο λακωνικότερος, ο τρυφερότερος, ο μυρωδικότερος, ο ανετότερος, ο αμεσότερος, ο προτιμότερος, ο καλωρεξδυκολαμλατρυμυαναμπρότερος; Είσαι μεγιστάνας, μεγιστάνα. Είσαι ο μεγάλος Γκάτσμπυ του περιοδικού τύπου. Ο Γουίλιαμ Ράντολφ Χηρστ του μελανιού. Ο Ωνάσης των παρομοιώσεων. Ο Νιάρχος των καλολογικών στοιχείων. Η Ρούλα Πατεράκη της αναγνωσιμότητας, Αμήν.
kukuzelis
posted by kukuzelis @ 9:31 PM
1 Comments:
Κάποτε είχα (και τώρα ακόμα έχω, αλλά χαθήκαμε) ένα φίλο χοντρούλη. Τον λέγανε (και ακόμα τον λένε) Κώστα. Του είχα γράψει τον οίκο ενός κοντακίου, το οποίον θα αποτελούσε μέρος μιας όπερας με τον τίτλο Η ΤΕΨΙΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΟΥΛΗ.
Ο ΟΙΚΟΣ
Του λίπους το αγλάισμα στέφεται σήμερον.
Και των λιπών το απαυγασμα επί θρονίου καθίζεται,
και προσκυνούντες αυτόν,
αναβοώμεν αυτώ:
παράσχου ημίν τον οίνον τον άκρατον,
Κωστούλη φιλάνθρωπε.
Έμμελον είναι καλλίτερο
Post a Comment
<< Home