Ω Κύριε!

Ω κύριε, κι ας είναι μάρτυς μου η σελήνη που με το ασήμι της αγγίζει τις κορφές των βουνών, καθώς ο σκοτεινός μανδύας τούτης της υπέρλαμπρης νύχτας αυξάνει των άστρων τη λάμψη, τίποτα, κανείς, ποτέ και πουθενά δεν μπόρεσε να πλησιάσει, κύριε, το ύψος του δικού σας μεγαλείου.

Ω Τύχη, Τύχη μεγάλη, να σας συναντήσω κύριε!

*
thas