Συλλογικός θαυμαστής.

Τρία χρόνια thas.
Ένα κολλάζ από λόγια θαυμαστών του.
Προσθαφαιρέσαμε μερικές λέξεις (λίγες),
βοηθήσαμε τη στίξη,
βάλαμε τόνους
και ιδού ένα κείμενο
(από τα πολλά που θα μπορούσαν να προκύψουν)
του συλλογικού θαυμαστή του thas.
Βραβείο kukuzeli εκρήξεων θαυμασμού στόν (αγαπητό) mosaic.

Κλικ για μεγέθυνση.

Η απαραίτητη ζεύξη.


Χρόνια πολλά thas!

Ω! Τι υπέροχο συνεχίζει να ναι το μπλογκ σου. Και οι συνειρμοί σου... αυτοί οι συνειρμοί σου... θα με σημαδέψουν για μία ζωή... να το ξέρεις. Πάντα σε απολαμβάνω (κι αυτό είναι κάτι σπάνιο τις μέρες μας).

Ήθελα μόνο να πω όσα είχα να πω πριν δυο χρόνια. Για τα βλέμματα και τις πνοές που μαζεύονται πάνω από τις γραμμές σου. Ήταν αρκετές οι φορές στο παρελθόν, που μπαίνοντας στο μπλογκ σου, έβλεπα να γράφεις για κάποια θέματα που με αγγίζουν πολύ ξεχωριστά. Σε άκουγα να μουρμουρίζεις παρηγορητικά, όμως σε ένιωθα για τις καβάτζες που χάνονται.

Αναρωτιέμαι, θα ξανάρθει ποτέ καλοκαίρι άραγε; Ή πρέπει να προβούμε στην επώδυνη αλλαγή του ορισμού του; "Δίνω έναν μελοδραματικό τόνο σε πράγματα συνηθισμένα" γράφεις. Έτσι, έτσι, έτσι ακριβώς! Μ' αρεσε πολύ αυτή η φράση. Πολύς κόσμος βρίσκει νταουνιάρικο να αφουγκράζεται τη φθίση των οπωρών κι όμως η θολή μου όραση καθαρίζει όταν σε διαβάζω! Τα πράγματα τα παρουσιάζεις απλά, γυμνά και καθόλου συμπερασματικά. Όσα λές είναι τόσο πραγματικά. Μπαίνουν τόσο κάτω απ το πετσί μου. Τα υπέροχα μακροβούτια σου σε νερά κρυστάλλινα και βαθιά· με μνήμες "αχινούς" κι ανάσες που διαρκούν χρόνια και χρόνια και μας καθηλώνουν συνήθως στον βυθό της συναισθηματικής μας θάλασσας. Όσα λες, μόνα τους (ουσιαστικά και ουσιώδη δηλαδή) γίνονται ποίηση!

thas μας, με κανέναν δεν μπορώ να σε συγκρίνω, πώς να το γράψω διακριτικά, που να μη λες τέτοια λες και δεν κάνει; Πώς να το πω; Ορίστε, καταλήγω στο προφανές: thas μας, αχ Θας...!! Να ξέρεις ότι μιλάς για πολύ κόσμο. Πάρα πολύ κόσμο.

Θέλω μόνο να σου πω να συνεχίσεις να γράφεις, με αυτόν τον τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις να το κάνεις! Σε ποστ όπως το σημερινό δεν βρίσκω λόγια για να γράψω τίποτε άλλο.

Καλά ταξίδια, πολλές κι ωραίες μουσικές κι άφθονο έρωτα thas. Καλό χειμώνα, με εμπνεύσεις και γιορτές.


*
kukuzelis.
*

Ο θρύλος εξαπλώνεται

κλικ



κι εδώ, κι εδώ, κι εδώ, κι εδώ.
*
kukuzelis

Τση Κρήτης αφέντης Κουκουζέεελης, ωρέ!

Πριχού ξημερώσει θωρώ σε και ποκαμαρώνω σε. Ποκρεμούμαι στο βλόγκι σ’ κι αποθαμάζω κι ύστερα βολοσέρνω και εν μου παντίδει να λέω πράμα.

Γιάντα το βλογκολούλουδο
Στα χέρια σου σαν πέσει
Βγάνει χυμό κι είναι γλυκύς
Κι όλου του κόσμου αρέσει.

Καλλιά να χωστώ στη γης να μη θωρούνε με που υπάρχω. Παρά να λένε "βλογκάρεις κι ε του λόγου σου ωρέ κοπελουδάκι. Κουζουλάθκες, νιαν ώρα;"


*
thas

Λευκή σελίδα.

Εφτά ώρες τώρα κοίταζε τη λευκή σελίδα να του χαμογελάει ειρωνικά. Xοντρές σταγόνες ιδρώτα άρχισαν να σχηματίζονται στο μέτωπο του. «Πώς θα αποδώσω δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον μεγιστάνα του μπλόγκιν’, σ’ αυτόν τον γίγαντα του ηλεκτρονικού ντημπέητ;» σκέφτηκε. Το άγχος έκανε τον σφυγμό του να μοιάζει με ταμπούρλο σε κεντρικό δρόμο του Ρίο. Σηκώθηκε, πήγε στην κουζίνα, άνοιξε το ψυγείο κι άρχισε να ψάχνει. «Τόσες ικανότητες και να προσπαθεί να τις κρύψει. Μόνο σε καλόγερους έχω δει τέτοια κρυψίνοια». Συνειρμικά θυμήθηκε τους ζητιάνους. Δεν υπήρχε κάποιος που να μην έχει ελεήσει ο thas. Ελεούσε πάντα με το δεξί χέρι, κρύβοντας το αριστερό πίσω απ την πλάτη του. «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου. Είναι όσιος, τι λέω: ο άγιος του ελέους» συνέχισε. Είχε κι αυτός δεχτεί την ελεημοσύνη του, τον καλό του λόγο. Τσίμπησε λίγο απ’ το αρνάκι που είχε φτιάξει την προηγούμενη μέρα. Ξεκούμπωσε το παντελόνι που τον στένευε. Προς στιγμήν σκέφτηκε να τον αποκαλέσει Μακαριότατε, αλλά αμέσως άλλαξε γνώμη. Άνοιξε μια κόκα κόλα Με την πρώτη γουλιά, τον χτύπησε η ιδέα με τη δύναμη ατμομηχανής. Αυτό είναι, ψιθύρισε. Κάτι που τα περιέχει όλα και κάτι παραπάνω. Γύρισε γρήγορα μπροστά στην οθόνη. Πληκτρολόγησε μια μόνο φράση:

Ο thas είναι πολύ καλό παιδί.

...και χαμογέλασε ευχαριστημένος. Να έβαζε στο τέλος και θαυμαστικό ή μήπως ήταν υπερβολή;
*
kukuzelis

Ζητείται εργασία παρά μπλο.

Βράδιασε. Α ρε κατακαημένε thas που κάθεσαι ακόμα και σκέφτεσαι τι να γράψεις. Τέτοιο θράσος, που να θέλεις να συναγωνιστείς και μάλιστα μετά από τέτοια καταχώριση, τον πνευματικό σου πατέρα, τον στάρετς kukuzeli, εκείνον που με δυο πινελιές σχολίασε τόσο υπαινικτικά, γλαφυρά και ευφάνταστα, τα γεγονότα στην μπλογκοκοινότητα. Άντε αγόρι μου thas να βρεις καμιά άλλη δουλειά να κάνεις, που θέλεις να έχεις και ισότιμη φωνή στο συγχαρητηριολόγιο. Άντε παιδί μου να πλέξεις κανα καλάθι, να τυλίξεις κανα σουβλάκι, να πουλήσεις κανα παγωτό φυστίκι. Ανειδίκευτε, ε ανειδίκευτε. Που σου χρειάζονται δέκα φορτηγά λέξεις για να πεις όσα εκείνος λέει με μια ακούσια χειρονομία του. Με ένα πετάρισμα του βλεφάρου του. Χειρώνακτα, ε χειρώνακτα. Ατάλαντε άνθρωπε, που επειδή σου δώσανε ένα πληκτρολόγιο στην εποχή της δημοκρατίας φαντάστηκες ότι θα απευθυνθείς δημόσια στον βασιλέα. Στον… βασιλέα, βεβαίως βεβαίως.

Άντε, φτάνει, μη γράφεις άλλα. Ό,τι λες εις βάρος σου είναι. Η απόσταση μεγαλώνει. Τουλάχιστον παραμέρισε, να είναι το θάμβος του Άλλου, απόλυτο.


*
thas

Παράθυρο στο μέλλον.

*
kukuzelis

κόκκος σινάπεως

…που μακάρι να ήμουν ένας λουστραδόρος να περνάς καθημερινά με την ομπρελίτσα σου κυρ kukuzeli μου, να σταματάς να σου γυαλίζω τα λουστρίνια εφ’ όρου ζωής, εντελώς τσάμπα, τι λέω, μακάρι να σε πλήρωνα κιόλας, άμα είχα τι θα με πείραζε να σου δίνω και κάτι, όχι κάτι, ολόκληρη την είσπραξη της ημέρας να σου έδινα, δεν είναι δα και κανένα μεγάλο ποσό δύο τρεις δεκάρες ημερησίως εκεί πέρα, γνωρίζεις τι κρίση περνάει το επάγγελμα μετά την είσοδο της ελβιέλας,

τέλος πάντων μη σε απασχολώ και με τα δικά μου, εσύ να είσαι καλά κυρ kukuzeli μου, υγεία πάνω από όλα να υπάρχει και τα υπόλοιπα έρχονται, όπως ήρθαν και στη δική μου τη ζωή χάρις σε σένα, γιατί τι ήμουν εγώ πριν από εσένα κυρ kukuzeli μου, ένα μυρμήγκι ήμουνα που κινδύνευε να το πατήσουν, ο τελευταίος τροχός της αμάξης κι η τελευταία μισοσκαλισμένη τρύπα του ζουρνά, ή για να μη μιλάω με φτηνές μεταφορές και παρομοιώσεις σε σένα που είσαι σπουδαγμένος, να πω ότι ήμουνα εντέλει ένα ψίχουλο που κύλησε από το τραπέζι του πλουσίου και έπεσε ως κόκκος σινάπεως και έκανε ταπ ταπ ταπ καθώς μπίστηξε για λίγο στο ελαστικό δάπεδο,

ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν το αντιληφθεί το ωραίο παράξενο πουλί και το αρπάξει με το ράμφος του στον αέρα και το πάει στη φωλίτσα του, την ώρα που απέξω λυσσομανούσε ο βοριάς φουυυοουυ και κουνιούνταν τα κλαδιά χραατς χροοουτς και τα φύλλα κάνανε μούρ μουρρρρ, φςςςςς, και πάλι μούρρρ μουρ μουρρρρρ, ή ίσως και να υπέθετα ότι έτσι θα κάνανε γιατί εγώ έτρεμα σύγκορμος από το φόβο μου, ότι δηλαδή όπου να ’ναι θα με κάνει μια χαψιά το πουλί και τέλος η μποέμικη ζωή και οι βόλτες με γρήγορα σπορ αυτοκίνητα βζιν βζιν, και αντίο κρουασάν και λιμπερασιόν και γόνατα της Κλαίρης, αντίο κοντάκια και καταβασίες των ωδών και αντίο ξημερώματα του Αυγούστου στην Ανάφη, πρέπει να πέρασε ολόκληρη η σύντομη ζωή μπροστά απ’ τα μάτια μου δεν εξηγούνται τόσες λεπτομέρειες,

μα να σου εσύ κυρ kukuzeli μου, που με το ωραίο σου παράστημα, με την ωραία ομπρελίτσα σου εκ Παρισίων που ποτέ δεν αποχωρίζεσαι, δευτερόλεπτα πριν τη σίγουρη κατάποσή μου απ’ το ωραίο πουλί, στάθηκες παραξενεμένος μπροστά στη φωλιά και με το εξασκημένο μάτι σου παρατήρησες το τρεμάμενο ψίχουλο δηλαδή εμένα κυρ kukuzeli μου, κι αμέσως, με τη γνωστή σου εγκαρδιότητα χτύπησες το πουλί στην πλάτη λέγοντας καλέ μου φίλε τσαλαπετεινέ δεν φαντάζομαι να καταπιείτε τον βιβλικό κόκκο της σινάπεως, όχι καλέ είπε ο τσαλαπετεινός, περισσότερο για ντεκόρ το έχω εδώ το ψίχουλο, μάλλον από ευγένεια θα απήντησε έτσι, πολύ ωραία λοιπόν, συνέχισες εσύ κυρ kukuzeli μου, εν τοιαύτη περιπτώσει θα χαιρόμουν τα μάλα να περισυνέλεγα μετά πάσης φροντίδος τον μικρόν και απροστάτευτον ετούτον κόκκο σινάπεως, για μένα μίλησες έτσι κυρ kukuzeli μου,

και ευθύς, το δίχως άλλο με παράχωσες στην τσέπη του σακακιού σου, εκεί που βάνεις το λευκό μαντίλι, και κατρακύλησα και πήγα και σταμάτησα στο μονόγραμμα, με συγκράτησε η καλλιγραφική πλευρά του k, εκεί ακριβώς που κάνει το ανάγλυφο κοίλο σαν άγκιστρο αλλά μην το κοιτάς εδώ τώρα, θέλει να θυμάσαι τη γραμματοσειρά times, εσύ μου τα 'μαθες κι αυτά αργότερα και που λες κάθισα εκεί περιμένοντας με αγωνία, ένα τρεμάμενο ψίχουλο, ένα καρυδότσουφλο στον βόρειο παγωμένο ωκεανό της Παταγωνίας, μια παλλόμενη καρδούλα μεγέθους μηδέν κόμμα μηδέν μηδέν μηδέν τρία μικροκιβυστόμετρα του μικροχιλιοστομέτρου που ανοιγόκλεινε κάνοντας μπουπ μπουπ, μπουπ μπουπ, μπουπ μπουπ, έτσι την άκουγα εγώ δηλαδή, γιατί καταλαβαίνεις τι διαστολή και τι ήχο να κάνουν τα μηδέν κόμμα μηδέν μηδέν μηδέν τρία μικροκυβυστόμετρα του μικροχιλιοστέμετρου όταν ανοιγοκλείνουν.

Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, ίσως να μην ήμουν καν ψίχουλο δηλαδή, γιατί είναι και παράδοξο τρόπον τινά να ήμουν ψίχουλο, αλλά μπροστά σου κυρ kukuzeli μου έτσι αισθάνθηκα και μου ’μεινε η τεράστια μειονεξία από τη σύγκριση των μεγεθών, και δικαίως, γιατί κακά τα ψέματα, είναι μεγάλη η απόσταση που μας χωρίζει, είναι άλλα τα ύψη τα δικά σου και άλλα τα χαμηλά τα δικά μου, που μακάρι δηλαδή κυρ kukuzeli μου να ήμουν ένας λουστραδόρος να περνάς καθημερινά με την ομπρελίτσα σου…

*
thas

Η κρυφή ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας

*
Κεφάλαιο πρώτο - οι προφητείες.



1963: Σεφέρης, Εμπειρίκος, Ελύτης
*
kukuzelis

Πολυξένη

Παιδί ακόμα, στη δύσιν του ηλίου, έτρεχα ωσάν τρελλός να προφτάσω να κλέψω, πριν νυχτώση, τα λησμονημένα σκιάχτρα μέσ’ απ’ τα χωράφια. Κι όμως την έχασα, μπορώ να πω μέσα απ’ τα χέρια μου, ωσάν να μην ήταν ποτές παρά ένα απατηλόν όραμα, παρά ένα κοινότατο σφυρί. Στη θέση της βρέθηκε μονάχα ένας καθρέφτης. Κι όταν έσκυψα να δω μέσα σ’ αυτόν τον καθρέφτη, δεν είδα άλλο τίποτες παρά μόνο δύο μικρά λιθάρια: το ένα ελέγετο kukuzelis, και το άλλο, kukuzelis επίσης.

*
thas

Ήτανε.

Ήτανε μια μπλόγκερ στη Ραφήνα
που νόμιζε πως ήτανε τσαχπίνα
Όταν έσκασε ο thas
είπε «ας τον διαβάσ’»
κι έσκασε η μπλόγκερ στη Ραφήνα.
*
kukuzelis

Today's blowing in the wind

How many blogs must a kuk walk down
Before they call him a king
Yes and how many seas must a white dove sail
Before she sleeps in the sand
Yes and how many times must cannon balls fly
Before they're forever banned
The answer my friend is bloging in the wind
The answer is bloging in the wind

( best song ever- the uncut lyrics)

*
thas

Λεξικό Μπαμπινώτη, Ε΄ έκδοση:

thas, [2006] [ακλ., στην αρχή πρότασης γράφεται πάντα με μικρό] (σε χαρακτηρισμούς προσώπων, πραγμάτων γεγονότων, καταστάσεων) αυτός που προκαλεί κατάπληξη λόγω εξαιρετικής σπουδαιότητας ή ποιότητας: γνώρισα μια κοπέλα τόσο ~ , που ήθελα αμέσως να την παντρευτώ // ο Ελύτης δεν ήταν απλός ποιητής, ήταν ~ // ~ ταινία/πίνακας/ τραγούδι/ θέαμα (=αριστούργημα) . ΣΥΝ. εκπληκτικός, απίστευτος, αφάνταστος, φοβερός, μοναδικός, φανταστικός.
[ΕΤΥΜ. Οι απόψεις διίστανται· πολλοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι πρόκειται για συντoμογραφική εκδοχή της λαϊκ. έκφρασης: θα σκίσουμε >θασκ> θας> thas, ενώ ο Ανδριώτης αναφέρει ότι η λέξ. είναι απόρροια του μετασανσκρ. thaaAaaaass (= τι ωραίο απόγευμα)> thAass> thas. Μια μειοψηφία ισχυρίζεται ότι η λεξ. προήλθε από την μετωνυμική χρήση του ονόματος thas (όνομα μπλόγκερ που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης την προμεταδιαδικτυακή εποχή.). Βλ. σχόλιο λ. ενανθρώπιση.]
*
kukuzelis

Modern anthropology & blog review

Απόσπασμα από την ετήσια ανασκόπηση του Modern anthropology για το 2004, που έφτασε καθυστερημένα στο ταχυδρομείο μας.

*
thas

Μια φορά κι έναν καιρό...

...ήταν ένα βασιλόπουλο που το έλεγαν thas. Λέει μια μέρα στη μάνα του "μάνα εγώ θα φύγω".Του λέει η μάνα του "που θα πας παιδάκι μου εγώ επέρασα τόσα και τόσα για να σε κάνω κι εσύ μου λες πως θα φύγεις;". "Μάνα εγώ θα φύγω", είπε το βασιλόπουλο ο thas, και μια μέρα σηκώθηκε κι έφυγε. Πήγαινε, πήγαινε, βρίσκει έναν δράκο που έπινε κι έτρωγε και γλεντοκοπούσε, παρέα μ' ένα θεριό με εφτά γλώσσες και μια λάμια με δυο χρυσά δόντια, και πήγαν τα τέρατα να το φάνε το βασιλόπουλο, αλλά αυτό τα σκοτώνει και φεύγει και συναντάει, λίγο παρακάτω, και τον Τρίματο, που είχε τρία μάτια κι έξι καρδιές και ρήμαζε τον τόπο, και τον σκότωσε κι αυτόν μ' ένα σπαθάκι και τον άφησε στο δάσος να κείτεται κι έφυγε, πριν προλάβουν οι νοικοκυραίοι να το βρουν και να του δώσουν τις κόρες τους, γιατί ο thas ήταν ντροπαλός και τα πολλά ευχαριστώ δεν τα σήκωνε η καρδιά του, και στο δρόμο που πήγαινε γλίτωσε και τον τρελό λαγό απ την αρκούδα κι έσωσε τα παιδιά μιας χήνας απ το φίδι το κακό και τάισε μια σφήκα, ένα μυρμήγκι κι έναν λύκο, κι ύστερα, ένα πουλάκι του είπε, καθώς το βασιλόπουλο ο thas τραγουδούσε κι έπαιζε το ούτι του, ότι θα το βρει μια μάγισσα που θα το μαρμαρώσει, και το βρήκε και πάλεψε το βασιλόπουλο με τη μάγισσα στο μαρμαρένιο αλώνι και τη νίκησε και μεταμορφώθηκε η μάγισσα σε άτι λευκό που το καβάλησε και πήγε στον κάτω κόσμο και γλίτωσε την κοιμισμένη την πεντάμορφη, ξεγελώντας του κάτω κόσμου τον αφέντη, κι η πεντάμορφη, που ξύπνησε, έψαχνε άδικα μετά να τον βρει, γιατί το βασιλόπουλο είχε φύγει να σώσει τρία παιδάκια από τον σιδερένιο πύργο του Μισοσίδερου, που ρουφάει το αίμα και σπάει τα κόκαλα, και σκότωσε τον Μισοσίδερο μ' ένα μαγεμένο αυγό, που του το κάθισε στο λαιμό και πλάνταξε ο Μισοσίδερος και γκρέμισε τον πύργο του, βήχοντας να βγάλει τ' αυγό, και πήρε ο thas τα παιδάκια και τα πήγε στον πατέρα τους, που ήταν βασιλιάς, αλλά δεν πρόλαβε, ο βασιλιάς, το βασιλόπουλο τον thas για να του δώσει την μικρή του την κόρη, την Κρουσταλλένια μαζί με το μισό του το βασίλειο, γιατί το βασιλόπουλο νοστάλγησε ξαφνικά το σπίτι του και γύρισε και σπούδασε κι έπιασε μια δουλειά κι έφτιαξε κι ένα ωραίο μπλογκ και όλοι είπαν μπράβο thas, ωραία που γράφεις! Κατάλαβες; Τόσα κατορθώματα είχε κάνει το βασιλόπουλο, για το μπλογκ βρήκαν να του πουν μπράβο. Ευτυχώς που υπάρχω κι εγώ, που τα ξέρω και τα θυμίζω μη τυχόν και ξεχαστούν· και του λέω και συγχαρητήρια για τους σωστούς λόγους.
*
Κι έζησε αυτός σούπερ κι εμείς τέλεια.

kukuzelis

Πέραν του ορίζοντος.

*
Kukuzeli! Κράζω τ’ όνομά σου ξαπλωμένος στην κορφή του βουνού Γκουγκλ,
την πιο ψηλή κορφή της νήσου Μπλογκ.

Από εδώ η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων του Σαρωνικού, τη Θήβα
Μέχρι κει κάτω, πέρα απ’ τη Μονεμβασιά, το τρανό Μισίρι,
Αλλά και μέχρι του Παναμά, της Γκουατεμάλα, της
Νικαράγουα, του Οντουράς, της Αϊτής, του
Σαν Ντομίνιγκο, της Βολιβίας, της Κολομβίας,
του Περού, της Βενεζουέλας, της Χιλής,
της Αργεντινής, της Βραζιλίας, Ουρουγουάη,
Παραγουάη, του Ισημερινού.
…………………………………
Μ’ ένα σκληρό λιθάρι χαράζω τ’ όνομά σου πάνω στα λινκς ,
να ’ρχονται αργότερα οι ανθρώποι να προσκυνούν.
…………………………………
Kukuzeli, είσαι ωραίος σαν Thas.

Πάνω στον Μπολιβάρ, του Ν.Εγγονόπουλου

*
thas

Τέσσερα χάι-κου.

(Σύντομα : το χάι-κου είναι είδος ποιητικό, προερχόμενο από την Ιαπωνία, αποτελούμενο από τρεις στίχους, όπου ο πρώτος στίχος έχει πέντε συλλαβές, ο δεύτερος επτά και ο τρίτος πάλι πέντε.)

ΑΝΟΙΞΗ
----------
μέλισσας βόμβος
μοναξιά στα λουλούδια
άνθισε ο thas.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
---------------
άμμο που καίει
μακριά απ' τη θάλασσα
δροσίζεις ω thas.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
----------------
σταγόνες πέφτουν
άκου, φύλλα θροΐζουν
η σκέψη του thas.

ΧΕΙΜΩΝΑΣ
--------------
κόβει το κρύο
δεν χρειάζομαι τζάκι
διαβάζω τον thas.

kukuzelis

Ω Κύριε!

Ω κύριε, κι ας είναι μάρτυς μου η σελήνη που με το ασήμι της αγγίζει τις κορφές των βουνών, καθώς ο σκοτεινός μανδύας τούτης της υπέρλαμπρης νύχτας αυξάνει των άστρων τη λάμψη, τίποτα, κανείς, ποτέ και πουθενά δεν μπόρεσε να πλησιάσει, κύριε, το ύψος του δικού σας μεγαλείου.

Ω Τύχη, Τύχη μεγάλη, να σας συναντήσω κύριε!

*
thas

ήχος πλάγιος του τρίτου, βαρύς.

ψάλλεται καθ εκάστην, προ της ενάρξεως του fame story.

Ανατείλας ο thas ως ουράνιον σώμα
εδοξάσθη δεόντως υπό μπλόγκερ και μήντια.
καλώς αθλήσας εις την vitamoderna
τριπλοπεντάριθμους τους επαίνους λαμβάνει.

Των επαίνων στρατιαί ακαμάτως υμνούσιν
την thasίλιον-δόξαν-την-κοσμούσα-ν-τον-κόσμον.

kukuzelis.

Παραμερίστε. Ο βασιλεύς!

Γεια σου ογκόλιθε του διαδικτύου. Που χωρίς εσένα θα μπουσούλαγα ακόμα πάνω στα templates ψάχνοντας το μπιμπερό μου. Εσύ βρε, είσαι ο Πατριάρχης του στυλ, ο Βούδας της αφαίρεσης, ο μπλογκεράς-αλάνι. Στη ζυγαριά μπαίνει μια πετρούλα άσπρη, ξέξασπρη και από την άλλη ζυγίζονται τα υπόλοιπα καταμετρημένα 6.458.742 μπλογκ του πλανήτη. Λυγίζουν τα γονατάκια τους και τρέμουν οι γραμματοσειρές τους σα σε θωρούν, εσένα, ω Ύλη και Πνεύμα της καταχώρισης, Βάθος και Ήθος της παραπομπής, Λογική και Ευαισθησία της εξιστόρησης.

Σε χαιρετώ ω των κρατίστων κράτιστε, των τρισμεγίστων μέγιστε. Καλό Σαββατοκύριακο.

thas

o φίλος μου Ρούλα

Τα είπαμε τηλεφωνικώς. Να σου πω βρε thas ξανά ότι είσαι ο καλύτερος, ο ωραιότερος, ο εξυπνότερος, ο δυνατότερος, ο κομψότερος, ο λαμπερότερος, ο λακωνικότερος, ο τρυφερότερος, ο μυρωδικότερος, ο ανετότερος, ο αμεσότερος, ο προτιμότερος, ο καλωρεξδυκολαμλατρυμυαναμπρότερος; Είσαι μεγιστάνας, μεγιστάνα. Είσαι ο μεγάλος Γκάτσμπυ του περιοδικού τύπου. Ο Γουίλιαμ Ράντολφ Χηρστ του μελανιού. Ο Ωνάσης των παρομοιώσεων. Ο Νιάρχος των καλολογικών στοιχείων. Η Ρούλα Πατεράκη της αναγνωσιμότητας, Αμήν.

kukuzelis